Αράχνες

Είδη

  Οι αράχνες δεν είναι έντομα, καθώς έχουν οκτώ πόδια και το σώμα τους χωρίζεται σε κεφαλοθώρακα και κοιλιά. Πολλές αράχνες πλέκουν ιστό, όπου παγιδεύουν έντομα, τα οποία αποτελούν και την κύρια τροφή τους. Οι αράχνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι τελείως ακίνδυνες. Γενικά, δεν αξίζουν τον υπερβολικό φόβο και την απέχθεια που προκαλούν σε πολλούς ανθρώπους. Λίγα είδη αραχνών είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο, όπως η ταραντούλα της οποίας το δάγκωμα πονάει αρκετά, και η μαύρη χήρα (Latrodectus sp.), το δηλητήριο της οποίας προκαλεί παράλυση των νεύρων και ακόμα και το θάνατο. Το πιο σημαντικό είδος αράχνης στην Ελλάδα είναι το Loxosceles rufescens. Απαντάται συνήθως σε αποθήκες, σοφίτες, κάτω από πέτρες ή σωρούς ξύλων και φωλιές τρωκτικών. Η αράχνη αυτή δραστηριοποιείται τις βραδινές ώρες και η επαφή με τον άνθρωπο είναι συνήθως τυχαία κατά τη διάρκεια καθαρισμού χώρων ή από χρήση ρούχων μέσα στα οποία η αράχνη έχει βρει προσωρινό καταφύγιο. Στην Ελλάδα επίσης επικίνδυνη είναι η αράχνη λεγομένη χήρα Latrodectus tredecimguttatus. Θεωρείται η συχνότερη δηλητηριώδης αράχνη και είναι γνωστή ως «ρογαλίδα» στην Αν. Μακεδονία και «ρώγα» στη Θράκη, λόγω της μορφής του σώματός της που μοιάζει με ρόγα σταφυλιού.

 

Υγειονομική σημασία

Από τις αράχνες του είδους Latrodectus tredecimguttatus, τσιμπούν μόνο οι θηλυκές και το δηλητήριό τους είναι νευρωτικό. Πόνος αφόρητος, σφίξιμο στο στήθος, τρόμος, δυσκολία στο βάδισμα, ζωηρή ανησυχία, αρτηριακή πίεση, εμετός, λευκοκύττωση είναι συμπτώματα από το τσίμπημα της αράχνης.

Καταπολέμηση

Λόγω του ότι τα κυριότερα προβλήματα από τις αράχνες εντοπίζονται σε αποθήκες, εξοχικά σπίτια και υπόγεια, η καταπολέμηση από την «Σμινθέας» γίνεται με υπολειμματικούς ψεκασμούς στους χώρους αυτούς.

Back to top